quentin
Iskusan
- Poruka
- 6.071
Aleksandar Gatalica: Veliki rat
Već za samu činjenicu da je u vrijeme kad se kod nas objavljuju mahom kraći, kamerni romani sa nekom intimnom ili metafizičkom temom napisao obimnu knjigu koja tematizira pregolemi istorijski događaj kakav je Prvi svjetski rat - i to u cjelini i na svim svojim krvavim frontovima - Aleksandar Gatalica zaslužuje pohvale, pa i uzdržano divljenje.
S druge strane, i pored odlične i svestrane pripreme za pisanje ovakvog istorijskog romana i sigurnog književnog izraza, Veliki rat ne donosi čitaocu ništa posebno novo, ni u smislu poetike, ni tematike. Baratajući ogromnim brojem znanih i neznanih likova i njihovih stvarnih, mogućih i nemogućih događaja pisac povremeno proizvodi neprijatan utisak zamornog i gotovo skribomanskog gomilanja epizoda koje prečesto ne opravdavaju svoje postojanje u priči. Imajući ovo u vidu, razumljivo je i povremeno padanje u razne klišee, iako se pisac svojski trudio da to izbjegne.
Mislim da čitanja otežava i činjenica da roman nema glavnog lika - možda njih petanest ili dvadeset bismo mogli tako nazvati. Jasna je namjera da rat bude taj glavni lik, ali čitalac bi cijenio izraženije težište priče koje bi mu pomoglo u ovom putovanju kroz krugove pakla barutom preorane Evrope.
Sve u svemu, za ambiciju piscu čista desetka, za realizaciju mršava sedmica... izgleda dovoljno za NIN-ovu nagradu.
Već za samu činjenicu da je u vrijeme kad se kod nas objavljuju mahom kraći, kamerni romani sa nekom intimnom ili metafizičkom temom napisao obimnu knjigu koja tematizira pregolemi istorijski događaj kakav je Prvi svjetski rat - i to u cjelini i na svim svojim krvavim frontovima - Aleksandar Gatalica zaslužuje pohvale, pa i uzdržano divljenje.
S druge strane, i pored odlične i svestrane pripreme za pisanje ovakvog istorijskog romana i sigurnog književnog izraza, Veliki rat ne donosi čitaocu ništa posebno novo, ni u smislu poetike, ni tematike. Baratajući ogromnim brojem znanih i neznanih likova i njihovih stvarnih, mogućih i nemogućih događaja pisac povremeno proizvodi neprijatan utisak zamornog i gotovo skribomanskog gomilanja epizoda koje prečesto ne opravdavaju svoje postojanje u priči. Imajući ovo u vidu, razumljivo je i povremeno padanje u razne klišee, iako se pisac svojski trudio da to izbjegne.
Mislim da čitanja otežava i činjenica da roman nema glavnog lika - možda njih petanest ili dvadeset bismo mogli tako nazvati. Jasna je namjera da rat bude taj glavni lik, ali čitalac bi cijenio izraženije težište priče koje bi mu pomoglo u ovom putovanju kroz krugove pakla barutom preorane Evrope.
Sve u svemu, za ambiciju piscu čista desetka, za realizaciju mršava sedmica... izgleda dovoljno za NIN-ovu nagradu.
, deo u kome saznadoh da nevidljivu poruku mogu, osim limunovim sokom, napisati spermom. Od tog trenutka, samo mi je ta zamisao u glavi, da proverim da li je to istina.
Draga Saveta, da li sam ja normalna? 
Pa, probaj... Tebi je bar lako...
